Dünyaya göz açan uşağların alın yazısı  ilahi tərəfindən müəyyənləşdirilir.Elə uşağlar vardır ki,anadan olduğu gündən həyat onların üzünə gülmür.Əzablı uşağlıq illərini xatırlayan Cəmilə,Fərid və Əsmər onların həyatında baş verənlərlə barışmaq istəməsələrdə zamanla barışmağa məcbur idilər.Bu 3 uşaq erkən vaxtda analarını itirmişdilər.Anaları dünyasını dəyişəndən sonra uşaqlar ata ümidində qalmaqla,ataları Bəhruz onların nəvazişini saxlamaqda çətinlik çəkir.Bəhruz şirkətlərin birində fəhlə işləyirdi.Bir gün şirkətin sahibi acıqlanaraq onu işdən qovur.Harda iş axtarsa da iş tapa bilmir.Onun yeganə arzusu iş tapmaq,övladları üçün gündəlik çörək pulu qazanmaq idi.Bir gün yenidən öz köhnə iş yerinə gəlib şirkət sahibinə öz vəziyyətləri barədə danışır və kömək etməsini xahiş edir.Ondan bir neçə gün sonra yoldan keçdiyi vaxt bir neçə adamın bir nəfəri döydüklərini görüb ona kömək məqsədiylə ayırmağa çalışsa da,döyülən şəxs ağır bədən xəsarətləri alır.Bəhruz onu xəstəxanaya çatdırır.Cinayət işi olduduğundan Bəhruzdan şübhələnərək onu yaşadığı evin qarşısında polis maşınından düşən polislərin evi mühasirəyə aldığını görüb,Bəhruz qapını açıb polislərdən nə olduğunu soruşur.Polislər siz cinayət törətmisiniz.O polis idarəsinə  aparılan zaman 3 azyaşlı uşağın taleyini fikirləşib acı göz yaşları tökürdü.Bəhruz həbs olunduqdan sonra kirayədə qaldığı evin sahibi evə gələrək uşaqları kirayə pulunu ödəyə bilməyəcəylərini bilib onları  evdən çıxarır.Uşaqlar o cümlədən Cəmilə böyük olduğundan 7 yaşlı qardaşını-Fəridi və 1 yaşlı Əsməri özüylə gecələmək üçün yer axtarır.Xeyli gəzdikdən sonra bir uçuq binanın altında gecələmək üçün həmin binaya daxil olurlar.Yemək əşyaları almaq üçün pul olmadığından Cəmilə səhər hansı marketə gedirsə ona uşağ üçün  lazım olan südü və özləri üçün çörəy pulu olmadığı üçün market sahibindən xahiş edir lakin marketin sahibi isə onun tez ordan uzaqlaşmağını tələb edir.Cəmilə yol keçərkən bir dilənçinin yol kənarında dilənçiliy elədiyini görür.O da xeyli aralıda əyləşib əllərini açır.Bu vaxt bir adam ona pul uzatdıqda sanki Cəmilə özünə gəlib pulu almaqdan imtina edir və oradan uzaqlaşır.Yolun kənarında əyləşib acı göz yaşları tökür.Bir qadın ona yaxınlaşıb ağlamağının səbəbini soruşur.Cəmilə heç bir söz demədən qadın onun yükünə kömək etməsini və evə kimi aparmasını bildirir.Cəmilə qadının yükünə kömək edərək onu evinə qədər aparır.Qadın isə ona öz növbəsində ona zəhməthaqqı,qəpik-quruş verir.Cəmilə əlindəki pula baxıb süd almaq üçün kifayət etmədiyini bildirib pulu qadına qaytarır.Və uzaqlaşmaq istərkən qadın nə qədər lazım olduğunu soruşub həmin məbləği Cəmiləyə verir.Cəmilə evdən uzaqlaşandan sonra qadın çox fikirləşib çoxdan qalmış qızının ona verdiyi şəkili arayır və həmin şəkildə qızının ölümündən sonra onun uşaqları haqqında uzun müddət  xəbər tuta bilməməsindən, həmin şəkillərə bir daha diqqətlə baxıb Cəmilənin anasına oxşadığını görüb onun axtaraşına başlayır. Cəmilə qardaşı və bacısı çox ağır və acınacaqlı günlər yaşamaqla anasını və atasını xatırlayaraq allahdan kömək istəyir.Və bu acınacaqlı taleyi bizə qismət etməsindən özünə sorğular aparır.Balaca qızcığaz xaraba bir binanın dağılmış hissələrində nə qədər yaşayacaqları barədə özünə suallar versə də cavab tapa bilmir.
    Qadın yenə bazarlıq edib evinə qayıdanda Cəmiləni görüb və aldığları əşyaları yerə atıb Cəmiləyə doğru irliləyir.Cəmilə ona yaxınlaşıb qadına kömək edərək onu evinə qədər ötürür.Cəmilə həmin evdən uzaqlaşmaq istərkən qadın Cəmiləni geri çağırır.Cəmiə geri dönəndə artıq qadın yerə yıxılıb zarıyırdı.Onun dili söz tutar-tutmaz üzərində gəzdirdiyi şəkili Cəmiləyə uzadır.Cəmilə əvvəl heç nə başa düşmədiyindən ondan soruşur.”Şəkildəkilər kimdir?”.Qadın aramla cavab verir:Şəkildə anan,sən və qardaşındır.Siz mənim nəvələrimsiz deyib gözünü yumur.Cəmilə bu hadisədən özünə gələ bilmir və birbaşa atasının cəza çəkdiyi cəzaçəkmə müəssisinə getməyə qərar verir.Həbsxanaya çatdıqdan sonra heç kimi tanımadığından həbsxananın müdirinin oturduğu otağı soruşur və müdirin otağına daxil olduğdan sonra şəkili ona göstərərək atasıyla görüşmək istədiyini ona bildirir.Həbsxananın müdiri dərhal Bəhruzun sənədlərinə baxıb gülərüzlə Cəmiləyə atan artıq günahsız olduğu sübut olunmuş və bugündən azaddır.Bəhruzu öz otağına çağırtdırıb qızıyla görüşə dəvət edir.Bəhruz otağa daxil olanda Cəmiləni görüb özünü saxlaya bilmir və Cəmiləni bağrına basır.Onlar qadının yaşadığı evə dönürlər.Orada Bəhruz Fəridi və Əsməri sağ-salamat gördüyündən sevinc gözyaşları axıdaraq taleyin qisməti beləymiş deyərək uşağları yanına alır.Cəmilə şəkili atasına göstərir.Bəhruz şəkilin onun əlinə hardan düşdüyünü soruşanda Cəmilə bütün hadisələri atasna danışır.O sizin nənəniz Şövkət nənədir.Və keçən günlərini xatırlayıb Şövkət nənəyə rəhmət uşağlarının həyat dolu acı taleylərindən gileylənərək qalan həyatını onlara sərf edəcəyini onlara həm ata həm ana olacağını onlara çatdırır.

Soltanağa Cəfərov      
AJB-nin üzvü
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı