Şəhid anasının üç oğlu altı il bir-birini görməyib
“Hər dəfə onları ziyarətə gedəndə həm gözəlləşirlər, həm uşaqlaşırlar, həm də baxırlar gözümün içinə. Bilmirəm, nə demək istəyirlər. Bircə bunu bilsəydim…”
Bircə bunu bilsəydi, 78 yaşlı şəhid anası nələr etməzdi ki?
Binəqədi rayonu, Biləcəri qəsəbəsi, Məhəmməd Füzuli küçəsi, döngə 1, ev 86...
Yaşı 30-lara çatmayan gəncin dolanbac yollarla çətinlik çəkərək gəldiyi bu ünvan həmin ananın hər gün əsa ilə gəzdiyi yurddur. İndi kiçik hücrələri olan oradakı ev qibləgahına dönüb o ananın.
Valehin Salehliyi Talehində imiş…
Dürnisə Əliyevanın üç oğlu - Taleh, Valeh, Saleh altı il bir-birilərini görməyiblər, iştirak etdikləri döyüşlərə görə... Altı il əsgər yolu gözləyən ana deyir ki, o zaman övladlarının qayıdacağı ilə bağlı təsəllisi olub:
“İndi iki oğlumun qayıtmayacağını bilsəm də, gözləyirəm”.
Bu, bütün həsrətlərin ifadəsi olmayan akkordudur...
Dürnisə ana Qarabağ müharibəsində bir oğlunu (Valeh Əliyev) şəhid verib, digər oğlu (Saleh Əliyev) isə iştirak etdiyi döyüşlərdən sonra həlak olub.
O, 29 il öncənin qışını belə xatırlayır:
“Valehin 1990-cı ilin “qara yanvar”ında şəhidlər üçün qazdığı məzar dörd il sonra həmin gün onun özü üçün qazıldı. Nişanlı idi balam, qırmızı şal asılmalı olan qapıdan qarası bağlandı”.
Həmin gün qardaşının köhnə mavi gödəkçəsini geyinərək qartal kimi süzüb getdi əsgər Valeh. O gedişdən sonra mavi səmalara yüksələrək gəldi şəhid Valeh.
Valeh Əliyev Füzuli uğrunda gedən döyüşlərdə yaralı yoldaşını (Rafiq) çiyninə alsa da, onu qaldırmağa gücü çatmır. Amma yaralı döyüş yoldaşını orada qoyub çıxmağa da ürəyi gəlmir. Elə hər ikisi oradaca şəhid olurlar. Biri kürəyindən, digəri başından aldığı snayper gülləsindən həyatını itirir. Valehin alnına dəyən o güllə dəydiyi yerdəcə alnını açıq edir...
Heç kim kədər üçün doğulmur. Amma… Dərd də azar kimi gələndə batmanla gəlir....
Bunu köksündən iki pərçim qoparılanlar bilir, insanın dünyasını çətinliklə yaşadığı vaxtda bir də dünya boyda yükü daşıyanlar anlayır. Bunu ən uzun bir gündə iki oğlu şəhid olan ana Hicran Məmmədova, Sevinc Əhmədova, Ziba Əsgərli ... hələ də yaşayırlar.
Dürnisə ananın digər oğlu Saleh Əliyev döyüşlərdən illər sonra aldığı travmaların təsirindən həlak olur. Qapıdakı qara şal cütləşir...
Gəncliyində yoldaşı Xanlar Əliyevi itirən D.Əliyeva altı övladını çörək sexində işləyərək böyüdüb. Deyir, indi də Valeh məni saxlayır, məni o dolandırır. Bütün dərmanlarımı onun “şəhidlik pul”u ilə alıram.
Bütün ömrü sınıq xətt boyu keçən şəhid anasının istəyi də yaşamadıqları qədərdir:
“Heç nə istəmirəm, bircə daxmamdan Biləcəri Şəhidlər Xiyabanına kimi düz yol ilə gedib onları ziyarət edim. Söhbətləşim, övladlarımın qoxusunu alım. Bəlkə onda nə demək istədiklərini bilərəm…”
Qafqazinfo.az
Bircə bunu bilsəydi, 78 yaşlı şəhid anası nələr etməzdi ki?
Binəqədi rayonu, Biləcəri qəsəbəsi, Məhəmməd Füzuli küçəsi, döngə 1, ev 86...
Yaşı 30-lara çatmayan gəncin dolanbac yollarla çətinlik çəkərək gəldiyi bu ünvan həmin ananın hər gün əsa ilə gəzdiyi yurddur. İndi kiçik hücrələri olan oradakı ev qibləgahına dönüb o ananın.
Valehin Salehliyi Talehində imiş…
Dürnisə Əliyevanın üç oğlu - Taleh, Valeh, Saleh altı il bir-birilərini görməyiblər, iştirak etdikləri döyüşlərə görə... Altı il əsgər yolu gözləyən ana deyir ki, o zaman övladlarının qayıdacağı ilə bağlı təsəllisi olub:
“İndi iki oğlumun qayıtmayacağını bilsəm də, gözləyirəm”.
Bu, bütün həsrətlərin ifadəsi olmayan akkordudur...
Dürnisə ana Qarabağ müharibəsində bir oğlunu (Valeh Əliyev) şəhid verib, digər oğlu (Saleh Əliyev) isə iştirak etdiyi döyüşlərdən sonra həlak olub.
O, 29 il öncənin qışını belə xatırlayır:
“Valehin 1990-cı ilin “qara yanvar”ında şəhidlər üçün qazdığı məzar dörd il sonra həmin gün onun özü üçün qazıldı. Nişanlı idi balam, qırmızı şal asılmalı olan qapıdan qarası bağlandı”.
Həmin gün qardaşının köhnə mavi gödəkçəsini geyinərək qartal kimi süzüb getdi əsgər Valeh. O gedişdən sonra mavi səmalara yüksələrək gəldi şəhid Valeh.
Valeh Əliyev Füzuli uğrunda gedən döyüşlərdə yaralı yoldaşını (Rafiq) çiyninə alsa da, onu qaldırmağa gücü çatmır. Amma yaralı döyüş yoldaşını orada qoyub çıxmağa da ürəyi gəlmir. Elə hər ikisi oradaca şəhid olurlar. Biri kürəyindən, digəri başından aldığı snayper gülləsindən həyatını itirir. Valehin alnına dəyən o güllə dəydiyi yerdəcə alnını açıq edir...
Heç kim kədər üçün doğulmur. Amma… Dərd də azar kimi gələndə batmanla gəlir....
Bunu köksündən iki pərçim qoparılanlar bilir, insanın dünyasını çətinliklə yaşadığı vaxtda bir də dünya boyda yükü daşıyanlar anlayır. Bunu ən uzun bir gündə iki oğlu şəhid olan ana Hicran Məmmədova, Sevinc Əhmədova, Ziba Əsgərli ... hələ də yaşayırlar.
Dürnisə ananın digər oğlu Saleh Əliyev döyüşlərdən illər sonra aldığı travmaların təsirindən həlak olur. Qapıdakı qara şal cütləşir...
Gəncliyində yoldaşı Xanlar Əliyevi itirən D.Əliyeva altı övladını çörək sexində işləyərək böyüdüb. Deyir, indi də Valeh məni saxlayır, məni o dolandırır. Bütün dərmanlarımı onun “şəhidlik pul”u ilə alıram.
Bütün ömrü sınıq xətt boyu keçən şəhid anasının istəyi də yaşamadıqları qədərdir:
“Heç nə istəmirəm, bircə daxmamdan Biləcəri Şəhidlər Xiyabanına kimi düz yol ilə gedib onları ziyarət edim. Söhbətləşim, övladlarımın qoxusunu alım. Bəlkə onda nə demək istədiklərini bilərəm…”
Qafqazinfo.az
